Wrażliwa i bardzo inteligentna, ambitna i pewna siebie, a przy tym -konsekwentna. Z natury bezpośrednia, nie miała problemów z nawiązywaniem znajomości. Poprawiała innym nastrój, gdyż miała w sobie dużo ciepła i zawsze potrafiła pocieszyć i doradzić. Potrafiła się świetnie bawić i sprawiała, że inni u jej boku czuli się wspaniale. Swoim promiennym uśmiechem zarażała innych. W głębi duszy miała jeszcze jedną ważną cechę – patriotyzm. W swoim pamiętniku napisała kiedyś, odnosząc się do wzrastających tendencji emigracji młodzieży na Zachód: ?Nie wyjadę z Polski z założeniem, że tu jest tak beznadziejnie i nic tu po mnie. Jeśli nie my zmienimy Polskę, to kto?? Wiara w Boga, głęboko, mocno i radośnie przeżywana w parafialnej wspólnocie oazowej, pozwoliła Monice przetrwać jej ostatnie dni, już po wypadku. Na szpitalnym łóżku, tuż przed śmiercią, dała swoje ostatnie świadectwo: ?Pan Bóg ma w tym wszystkim jakiś plan?.