To tak trudno wytłumaczyć,  że Cię nikt już nie zobaczy . Że już koniec…..  Że nie wrócisz…. Że nikt tego nie odwróci….

Jeden ranek , jedna droga przekreśliła wszystkie plany i zabrała: Syna, Męża, Ojca, Brata, Wujka i Przyjaciela, którego się pamięta po latach.

Ranek 10. 08.2009 kończy życie Twoje i Kolegów z Twojej pracy.

Pozostały nam wspomnienia. Smutek w sercu, łza na twarzy, której nikt nie zauważy i modlitwa, co wciąż łączy oraz wiara na spotkanie, która nigdy się nie kończy.